இறந்தே பிறந்த
குழந்தையை போல் …
முடிந்தே தொடங்கியது
என் காதல் …
காதலின் மறுப்பும் …
குழந்தையின் இழப்பும் …
வாழ்நாள் முழுதும்
தொடரும் நினைப்பும் …
புயலென வந்தாய் …
வேருடன் சாய்த்தாய் …
துளிர்க்கும் நினைப்புடன்
உயிருடன் நான் …
மீனின் கண்ணீர்
கடலுக்கு தெரியுமா …
ஆணின் கண்ணீர்
மனதுக்கு புரியுமா ?…
உயிரை பறித்தால்
சிரிப்புடன் மரிப்பேன் …
நட்பை பறித்தால்
நான் என்ன செய்வேன் ?
அருவியின் உச்சியில் பரிசலாய் …
சரியும் பனியில் சிறுமுயலாய் …
எரியும் குடிசையில் குருடனாய் …
சிங்கள தேசத்தில் தமிழனாய் …
நான் !..
எதிர்மறை எண்ணங்கள்
மனதினில் வந்ததில்லை …
அவை தவிர இப்போது
வேறொன்றும் தோன்றவில்லை …
சித்தம் கலங்கி …
முற்றும் குழம்பி …
தெருவினில் அலையுமுன்
கொன்றுவிடுங்கள் என்னை !!!
கருணைக்கொலை புண்ணியம் !…